عجیب نیست جهان را تنت به باد دهد تمام دین مرا دامنت به باد دهد   عجیب نیست که افسانه‌های کنعان را شمیم دلکش پیراهنت به باد دهد   عجیب نیست که دیوار سخت ایمان را دوباره روسری روشنت به باد دهد   لباس‌های تو بر بند، پنبه‌زاران‌اند که شال و روسری‌ات جمع برف و […]

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد که تو رفتی و دلم ثانيه ای بند نشد لب تو ميوه ممنوع، ولی لب هايم هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر هيچ کس، هيچ کس اين جا به تو مانند نشد هر کسی در دل […]

چشم هاي تو قوطي رنگ اند همه جا را سياه مي گيرد به تو نزديك مي شود شب من نفسم بوي ماه مي گيرد ما بناهاي محكمي بوديم بولدزرها خرابمان كردند بعد از آن،هر خرابه اي ما را با خودش اشتباه مي گيرد به هواي قدم زدن در شهر خانه را گاه ترك مي گفتيم […]

همیشه برده خواه تو ، همیشه مات خواه من ! بچین ، دوباره میزنیم ، سفید تو ، سیاه من ! ستاره های مهره و مربعات روز و شب نشسته ام دوباره روبه روی قرص ماه ، من ! پیاده را دو خانه تو و من یکی نه بیشتر همیشه کل راه تو ، همیشه […]

شرمنده ایم! عاشق و دلداده نیستیم باید قبول کرد که آماده نیستیم گیرم قسم به اسم شما کم نمی خوریم! خلوت نشین گوشه ی سجاده نیستیم گیرم پیاده راه بیفتیم سمتتان در طول سال، مرد همین جاده نیستیم! دربند شهوت سگ نفسیم و سالهاست قادر به پاره کردن قلاده نیستیم افتادگی نشان «بلوغ» و «نجابت» […]

یک اسم، یادگار کسی که تو نیستی اسمی به اعتبار کسی که تو نیستی زندان – هزار و سیصد و پنجاه و پنج – مرد عکس شماره‌دار کسی که تو نیستی در پارک، صندلی کنار تو خالی است در فکر او، کنار کسی که «تو» نیستی مرد مچاله – ساعت بیهوده – شهر گیج یک […]