اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است اکسیر من نه این که مرا شعر تازه نیست من از تو می‌نویسم و این کیمیا کم است سرشارم از خیال، ولی این کفاف نیست در شعر من حقیقت یک ماجرا کم است تا این غزل شبیه غزل‌های من […]
دل‌خوشم با غزلی تازه، همینم کافی‌ست تو مرا باز رساندی به یقینم، کافی‌ست قانعم، بیشتر از این چه بخواهم از تو گاه‌گاهی که کنارت بنشینم کافی‌ست گله‌ای نیست، من و فاصله‌ها هم‌زادیم گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی‌ست آسمانی! تو در آن گستره خورشیدی کن من همین‌قدر که گرم است زمینم کافی‌ست من […]
حال من خوب است حال روزگارم خوب نیست حال خوبم را خودم باور ندارم خوب نیست آب و خاک و باد و آتش شرمسارم می کنند این که از یاران خوبم شرمسارم خوب نیست روز وشب را می شمارم ؛ کار آسانی ست ؛ حیف روز و شب را هرچه آسان می شمارم خوب نیست […]
باور نمی کرد،م ، شگفتا ! ، باورم کرد با اشتهای پیرسالی نوبرم کرد یادم نمی آید که شاعر باشم – اما یادم نخواهد رفت ‘ او شاعرترم کرد او کیست ؟ شاید از شما باید بپرسم شاید شمایید او که شعری دیگرم کرد شعری که خواندید و نمی دانید این شعر تا پر بگیرد […]
خوش به حال من ودریا و غروب و خورشید و چه بی ذوق جهانی كه مرا با تو ندید رشته ای جنس همان رشته كه بر گردن توست چه سروقت مرا هم به سر وعده كشید به كف و ماسه كه نایابترین مرجان ها تپش تبزده نبض مرا می فهمید آسمان روشنی اش را همه […]
خوش به حال من ودریا و غروب و خورشید و چه بی ذوق جهانی كه مرا با تو ندید رشته ای جنس همان رشته كه بر گردن توست چه سروقت مرا هم به سر وعده كشید به كف و ماسه كه نایابترین مرجان ها تپش تبزده نبض مرا می فهمید آسمان روشنی اش را همه […]
