نقد و برسی فیلم جاده خاکی

این دوچرخه سوار به صورت شاید اتفاقی به زمین میخورد و پسر بزرگ خانواده به او کمک کرده و او را سوار خودرو خود می‌کند در ابتدا دچرخه سوار می‌گوید اگر درمانگاه دیدید من را پیاده کنید و در ادامه حرف از داشتن پستکار و تلاش می‌کند و اینکه از گروه خود جا مانده و ظاهرا برای مسیری که داشته میرفته یک هزینه ای هم جمع شده که به نفر اول می‌رسد، دچرخه سوار با پذر خانواده در مورد یکی از قهرمانان دچرخه سواری صحبت می‌کند که اسطوره‌ی اوست اما پدر خانواده می‌گوید که دوپینگی بودن اون فرد که ثابت شده(یعنی دچرخه سواری که از تلاش و پشتکار حرف میزد قهرمان زندگی‌اش یک ورزشکار دوپینگی‌ست) حالا در میان این صحبت ها ماشین به گروهی از دوچرخه سواران میرسد که آن مرد از آن ها جا مانده و مرد دوچرخه سوار به بهانه ای میرود زیر ماشین تا خود را پنهان کند و چند دقیقه بعد که از گروه جلو افتاد می‌گوید من را پیاده کنید وسط جاده( این یعنی هدف دوچرخه سوار از ابتدا جلو افتادن از گروه خود و بدن جایزه بود)
کارگردان حتی به نکات زیر هم توجه کرده که این مورد در بسیاری از فیلم ها و سریال های ایرانی دیده نمی‌شود مثلا وقتی دوچرخه سوار از کنار گروه خود با ماشین می‌گذشت من فکر کردم خب اگر خود دوچرخه سوار را نمیبند دوچرخه که حتما در بالای ماشین بسته شده و دیده می‌شود اما هنگام پیاده شدن کارگردان نشان میدهد که دوچرخه صندوق عقب ماشین بوده.

یا در سکانسی دیگر وقتی پسر کوچک بین راه سوار مینی‌بوس می‌شود و خانواده در ماشین تنها می‌شود، در آن جاده خالی و ساکت صدای بوق مینی‌بوس داعم به صدا در می‌آید که این یعنی پسر شیطون و بیش فعال داستان ما آنجا هم دست از شیطنت برنداشته.